8th Love Again [BNyoung]
8
“แบ่งไข้ในตัวมึง...มาไว้กับกูไง หึ!”
แจบอมก้มลงมาประกบริมฝีปากของมันก่อนจะมอบจูบที่ร้อนแรงกว่าปกติให้ผม มือหนาเริ่มสอดเข้ามาในเสื้อยืดของผมก่อนจะลูบไล้ขึ้นมาเรื่อยๆก่อนจะหยุดที่ยอดอกของผม และออกแรงบีบจนผมร้องครางเสียงดังลั่น คนด้านบนก็เอาแต่หัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะพรมริมฝีปากลงมาที่ซอกคอของผมเรื่อยๆ ขบเม้มจนผมจิกผ้าปูที่นอนแน่น
“อ๊า อื้อออ”
“ทำแบบนี้แล้วรู้สึกดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยวะ”
“อ้ะ ทำไม อ๊า วะ”มือหนาเลิกเสื้อของผมขึ้นก่อนแจบอมจะเลื่อนหน้าตัวเองลงไปที่หน้าท้องของผมก่อนจะพรมจูบจนผมต้องเกร็งหน้าท้องตัวเองเพราะความเสียวที่คนด้านบนมอบให้ ปกติก็เคยมีอะไรกันมากก่อนนะ แต่ก็อย่างที่มันพูดจริงๆรู้สึกว่าครั้งนี้จะรู้สึกดีกว่าทุกครั้ง
“ก็มึงเป็นแฟนกูแล้วไง”
“อ้ะ อ๊า อื้ออออ”
“แล้วอีกอย่าง...มึงก็จะเป็นของกูแบบเต็มตัว”แจบอมพูดแบบนั้นก่อนจะละริมฝีปากของมันขึ้นมาส่งยิ้มให้ผมบางๆก่อนรอยยิ้มจะแปรเปลี่ยนเป็นความเจ้าเล่ห์ขึ้นมา มือร้อนๆเลิกเสื้อยืดของผมขึ้นเผยให้เห็นยอดอกสองข้างที่ชูชันขึ้น ก่อนคนตรงหน้าจะเลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยและลงมาครอบครองยอดอกด้านซ้ายของผมทันที
“อ๊า!!!! อย่าแกล้งดิ”ยิ่งลิ้นร้อนละเลงรัวลิ้นของเขามากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกเสียวมากขึ้นเท่านั้น มืออีกข้างของเขาก็ยังไม่ห่างจากยอดอกอีกฝั่ง ก่อนจะสลับริมฝีปากของตัวเองไปคนละด้าน ทิ้งให้ผมนอนหอบอยู่บนเตียง อย่างไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน มือหนาของแจบอมเริ่มเลื้อยลงไปตรงหน้าท้องผมอีกครั้งก่อนจะจับเข้าที่แก่นกายของผมผ่านกางเกงยีน
“ความรู้สึกเร็วเหมือนเดิมเลยวะ”
“อย่าลีลามากได้ป่ะ??? อื้ออ”
“ทำเองป่ะละ??”
“กูป่วยอยู่นะเว้ย”
“งั้นเลิกทำดีไหมนะ...”แจบอมพูดแบบนั้นแต่มือนี่เริ่มออกแรงรูดรั้งแก่นกายของผมจนผมต้องครางอื้ออ๊าออกมาเล็กน้อย แจบอมทำหน้าเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะดึงมือของตัวเองออกไป "เออ กูเข้าใจว่ามึงป่วย...ก็ไม่อยากจะแกล้งคนป่วยอ่านะ..."
“แม่ง!...ช่วยหน่อยนะครับ...ทำต่อเถอะนะ”ผมดึงมือของแจบอมเอาไว้ก่อนจะนำมันกลับมาวางไว้ที่เดิม ไอ้แจบอมยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ ก่อนจะเหมือนเสียงปืนดังปังส่งสัญญาว่าบทรักกำลังจะเกิดขึ้นแล้วละครับ แจบอมก้มลงมาจูบผมอย่างดูดดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลำตัวของเราแนบชิดจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันถ้าไม่ติดเสื้อผ้าที่กั้นระหว่างเรา ก่อนแก่นกายของผมทั้งสองที่แนบชิดจะออกแรงโยกให้แก่นกายถูกเสียดสีกันจนผมและแจบอมสลับกันครางเสียงกระเส่า ลิ้นร้อนที่ยังแลกลิ้นก็ยังไม่ยอมออกห่าง
“อืมมม แม่งงง”แจบอมครางเสียงต่ำ ก่อนจะลุกขึ้นเถอดเสื้อของตัวเองออก ผมก็ถอดเสื้อของตัวเองออกบ้าง มือหนาก้มลงไปปลดกางเกงของตัวเองและผมเองก็ถอดกางเกงของตัวเองออกอย่างรู้งาน เวลาแบบนี้ไม่อยากเสียเวลาเยอะครับ ประสบการณ์สอนให้รู้ ผมแม่งแรดวะ -0-
“อ๊า อื้อออ อ๊า”
“มึงอยากเร็วป่ะ ช่วยกันทำเถอะวะ ไม่ไหวละ”ให้ตายเถอะครับ มันนี่มีความอายบ้างไหมเนี่ย แล้วมันพูดคำว่าไม่ไหวมากับผมกี่ครั้งแล้วครับ เก็บกดมากหรอวะ? ผมละอยากจะถามแต่ถามไม่ได้เพราะแก่นกายใหญ่ของแจบอมที่ถูกเจ้าตัวรูดรั้งจนมันแข็งแทบจะทิ่มหน้าอยู่แล้วถูกจ่อมันไว้ที่ปากของผมซะก่อน
“อ๊า!! สัส มึงง อ๊า”ยังไม่ทันได้ช่วยมันหรอกครับ ริมฝีปากอุ่นๆของมันก็ครอบครองแก่นกายของผมจนผมครางลั่นออกมาแบบนั้นแหละครับ ผมจับแก่นกายของแจบอมมันบ้าง เดี๋ยวมันจะด่าว่าผมกินแรงมัน แลบลิ้นออกมาเล็กน้อยก่อนจะเลียส่วนหัวของมันจนได้ยินเสียงครางต่ำของมันนั่นแหละครับ
ผมและมันผลัดกันปรนเปรอให้กัน ถึงแม้จะครางออกมาไม่ได้แต่ก็มักจะมีเสียงลอดเล็ดออกมาอยู่ดี ก็อย่างที่รู้นั่นแหละครับ คนมันเคยๆกันอยู่แล้วจะให้มาเหนียมอายก็คงไม่ใช่ แจบอมดึงผมขึ้นมาก่อนที่เขาจะทาบทับตัวผมเอาไว้ ก่อนจะยกขาของผมสองข้างขึ้น และไม่ลืมหยิบหมอนขึ้นมารองใต้สะโพกผมด้วย
“พร้อมป่ะ??”
“ไม่พร้อมมั้งเนี่ย เร็วๆ”ผมด่ามันทีก่อนจะได้ยินเสียงมันหัวเราะออกมาเล็กน้อย แจบอมรูดรั้งแก่นกายของตัวเองก่อนจะดันแก่นกายของมันเข้ามาช่องทางด้านหลังของผมช้าๆ ไม่ได้รีบร้อนมาก ผมครางเสียงกระเส่าก่อนจะเอื้อมแขนไปโอบคนตรงหน้ามากอดเอาไว้แน่น และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่แจบอมเริ่มขยับสะโพกตามจังหวะ
“อ๊าๆๆ อ้ะๆ อื้ออออ อ้ะๆๆ”
“อืมมม อื้มมม”
เสียงครางกับเสียงกระทบกันของแก่นกายของมันดังผสมกันดังทั่วห้อง ยิ่งแจบอมเร่งความเร็วและแรงมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งครางดังขึ้นมากเท่านั้น ไม่รู้ว่าแจบอมเปลี่ยนไปกี่ท่าแล้วเหมือนกันครับ แต่ที่รู้คือมันก็ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จสักที แจบอมกระหน่ำกระแทกแก่นกายของตัวเองลงมาตามจังหวะของเขา
“อ๊า อ้ะๆๆๆ แจบอมอ่า อ๊า แจบอม”
“อย่าเรียกกันอย่างนั้นดิ อื้มมมม”แจบอมเร่งความเร็วของตัวเองมากขึ้นผมจิกผ้าปูที่นอนของตัวเองแน่น ก่อนจะจับเข้าที่แก่นกายของตัวเองและรูดขึ้นลงตามอารมณ์ที่เริ่มพุ่งจนแทบจะถึงขีดสุด เมื่อแจบอมเห็นแบบนั้นก็ยิ่งกระแทกแก่นกายแรงขึ้นเรื่อยๆ “อืมม อืมม”
“เชี่ย ไม่ไหวแล้ว อ๊า!!!!”
“อืมม อื้มมมมม”แจบอมกระแทกกายอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยมันออกมา ผมและมันหอบหายใจแรงๆก่อนที่มันจะดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่น “นี่จินยอง...”
“หืมม?”ผมที่หมดแรงจนแทบจะหลับคาอกมันอยู่แล้วขานรับเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงเหมือนคนใกล้จะหลับเต็มที ก็คนมันป่วยอยู่ มาออกกำลังกายแบบนี้ก็เหนื่อยและโคตรเพลียเป็นธรรมดา
“กูยังไม่เคยบอกมึงสินะ...”
“...?”
“กูรักมึงนะ...รักมานานแล้ว”ผมยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นเหมือนเป็นคำตอบกลับของผมเหมือนกัน
“เออ กูก็รักมึง...”
..มานานแล้ว..
-------------------------------
กลับไปคอมเม้นที่ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1114479&chapter=9
Comments
Post a Comment